وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿١﴾
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿٢﴾
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿٣﴾
أَلا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿٤﴾
واى بر کم فروشان«1»
که چون از مردم پیمانه ستانند تمام ستانند«2»
و چون براى آنان پیمانه یا وزن کنند به ایشان کم دهند«3»
مگر آنان گمان نمیدارند که برانگیخته خواهند شد«4»
کم فروشی فقط مال بازاریان نیست. در هرجایی پیمانه ای را وقتی از مردم میگیرید تمام بگیرید و وقتی برای خودتان است کم بگذارید، کم فروشی کرده اید. کم فروشی می تواند در گفتگو(/تفکر) هم پیش بیاید. من نام چنین عملی را کم فروشی فکری می گذارم. برای مثال فردی که عقاید فعلی خودش را با دلایل بسیار ضعیف قابل دفاع می داند ولی برای سنجش عقایدی به جز عقاید خودش دلایل بسیار محکم می طلبد، مرتکب کم فروشی فکری شده است.
مثالی دیگر برای کم فروشی فکری زمانی است که شما سخن فردی را به خاطر کافی نبودن دلایلش نپذیرید. ولی عقاید غیر مستدل خود را با توجیهاتی مانند «این هم نگرشی دیگر به مسئله است» یا «اختلافات ما در مسائل بنیادین است» موجه جلوه دهید.
- ۹۴/۰۶/۱۸
