پیشنهادهایی برای حل چند مشکل زبان آموزی

یکی از دوستان از من توصیه هایی برای یادگیری بهتر زبان خارجی درخواست کرد. جواب را که به صورت بداهه نوشته شده در اینجا هم میگذارم. اگر مشکلی دارید میتوانید مطرح کنید، شاید من راه حلی سراغ داشتم.
۱. اگر تعداد کلماتی که روی کاغذ میدانید زیاد است ولی باز هم درک مطلب شنیداری و نوشتاریتان پایین است به این سایت بروید و یک دوره ای که محتوایش را به زبان فارسی بلدید شرکت کنید. مثلا دوره درآمدی بر فلسفه یا درآمدی بر جامعه شناسی. (feed your brain with comprehensible data)
۲. اگر هرچه که یاد میگیرید بعد از مدتی فراموشتان میشود اینجا را بخوانید:
https://fluent-forever.com/create-better-flashcards/
ankisrs.net
۳. اگر اول در ذهن ترجمه میکنید بعد میفهمید، یا با نرم افزار رزتا استون کار کنید، یا کتاب steps to understanding English را متن به متن کار کنید. به این صورت که با صدای بلند از رویش ۱۰ بار بخوانید و سعی کنید بدون ترجمه معنا را درک کنید.
۴. اگر سرعتتان در فهمیدن،‌ یادگیری لغت و ... پایین است، تلفظ تک تک اصوات را یاد بگیرید. کافیست سرچ کنید learn american english pronunciation
«کاخ زبان بر ویرانه های اصوات بنا شده است» یک کاخ را نمیتوان بر ویرانه های یک سری اصوات دیگر بنا کرد.
۵. اگرکلا میخوانید و یاد نمیگیرید یک کتاب درآمد بر زبان شناسی  را با این نگاه که چه تاثیری بر فرآیند یادگیری میتواند داشته باشد بخوانید. شاید ذهن شما با باور های غلطی درباره چیستی زبان، چیستی گرامر، چیستی یادگیری زبان و ... اشغال شده باشد و این مطالعه به شما کمک کند آن ها را آنلرن کنید.
۶. اگر میفهمید ولی نمیتوانید حرف بزنید، دیالوگ های کتاب های زبان را گوش دهید و باصدای بلند تکرار کنید. آخر سر هم حفظش کنید.
۷. به این نکته دقت کنید که دارا بودن توانایی های زبانی یک زبان مانند داشتن یک آچار است. داشتن آچار هیچ تضمینی برای استفاده از آن به دست نمیدهد. پس در حین کسب توانایی خواندن به یک زبان باید گرایش-عادت به خواندن به آن زبان را هم کسب کنیم. همچنین برای سه مهارت دیگر زبانی یعنی شنیدن، حرف زدن و نوشتن ایجاد گرایش-عادت  در خود موازی با کسب مهارت ضروری است.

فرزندم را به چه کلاسی بفرستم؟

دوستان من بارها در مورد آموزش فرزندانشان از من سوال کرده اند. پرسیده اند که فرزندانشان را به چه کلاسی بفرستند، کلاس موسیقی، کلاس زبان و یا چیز دیگری.
پیشنهاد من برای فرآیند این تصمیم گیری، پاسخ به دو پرسش زیر است:

پرسش یک:آیا این مهارت/دانش را در سن/شرایط دیگری هم می تواند یاد بگیرد؟ در کدام سن/شرایط بازدهی(سرعت و کیفیت یادگیری) و کاربرد آموزش بیشتر است؟
برای مثال اگر قصد داریم کودکی را در سن هفت سالگی به کلاس زبان آلمانی بفرستیم، از خود می پرسیم آیا در سن دیگری هم می تواند زبان آلمانی را یاد بگیرد؟ جواب بله است و جالب اینکه در مثلا بیست سالگی بسیار سریع تر و با صرف هزینه ی کمتری یاد خواهد گرفت. نکته ی دیگر اینکه زبان آلمانی فعلا کاربردی برای فرزند ما ندارد و کاربرد آن بیشتر در بزرگسالی است. پس می توان این آموزش را به سال های دیگر موکول کرد.
مثال دیگر آموزش موسیقی است. نوازندگی ویلن را علاوه بر هفت سالگی، می توان در هر سن دیگری هم یاد گرفت، ولی آموزش موسیقی در سنین پایین تر بازدهی به مراتب بالاتری دارد. در ضمن این آموزش برطرف کننده ی نیاز های همین سنین کودک است و نقش مهمی در رشد و آموزش او بازی می کند.

پرسش دو: چه کاری است که فرزند ما فقط در این سن خاص می تواند انجام دهد؟ کدام کار نیاز های همین سن را برطرف می کند؟(و نه نیاز های آینده را؟)
بین دو کار که یکی با بازده بالا در این سن ممکن است و عمل دیگری که فقط در این سن ممکن است، باید مورد اخیر را انتخاب کنیم. برای مثال برای کودکی هشت ساله، بین نوازندگی ویلن و گل بازی، انتخاب گل بازی به دلیل اینکه در سن دیگری(مثلا بیست سالگی) قابل اجرا نیست، انتخاب معقول تری است.
یادگیری زبان، کاریست که در هر سنی می توان به آن پرداخت ولی گرگم به هوا یا استپ نجاتی کارهایی نیستند که در سنین دیگر بتوان انجام داد. از طرفی گرگم به هوا نیاز همین سن را برطرف می کند ولی یک زبان خارجی یک سرمایه گذاری برای آینده است.