1. از سر بطری آب نخوردن، استفاده نکردن از لیوان های مشترک، شستن دست با آب و صابون قبل از غذا و پس از ورود به خانه را سوسول بازی می دانید.
2. بلد نیستید آرام و شیک غذا بخورید.
3. بخشی از لذت غذا را منوط به تحقق هر چه شدیدتر بادگلوی بعد غذا می دانید.
4. فکر می کنید اگر کسی چیزی را می داند، نیازی نیست آن را به او بگوییم. مثلا می گویید«می داند که دوستش دارم»، «می داند که غذا خوشمزه است»، «خودش خاطرات ماه عسل را بهتر از من به خاطر دارد.»
5. فرق درد و دل و مشورت را نمی فهمید و نمی توانید ساکت بنشینید و ضمن گرفتن دست و ور رفتن به مو، به درد و دل یک نفر گوش بدبد.
6. فکر می کنید بهترین هدیه ی روز معلم شاگرد خوبی بودن است.(بهترین هدیه مرد خوبی بودن نیست. مرد خوبی بودن وظیفه، و هدیه هدیه است.)
7. با چیزی مشکل دارید و حل کردن آن را را منوط به ازدواج می دانید. مثلا، سیگار می کشید، چشم چرانی می کنید، خودارضایی می کنید، پورن نگاه می کنید، با عرق گیر توی خانه راه می روید، تنبلید، نامرتبید یا دوستان نامناسبی دارید. (هرچیزی که قرار است بعدا حل شود، باید همین الان حل شود.)
8. کادو بده هستید، ولی هنوز لذت هدیه دادن را با تمام وجود حس نکرده اید.
9. بر این باورید که با تاخیری و یک قرص مشکلتان حل می شود. (این مشکل معلول علل روانی بسیاری است. )
- ۹۴/۰۲/۱۱
