مسائلی مهمی در دوره ی معاصر وجود دارد که من به عنوان یک قرن بیست و یکی سعی می کنم فراموش کردن را برای راه حل این مسائل انتخاب نکنم. اعتیاد، تجاوز(به عنوان متجاوز البته)، تربیت کودک، افسردگی، سرطان و خودکشی از مسائلی هستند که نباید فراموششان کنم و همیشه خود را در معرضشان بدانم. هیچ معتاد و هیچ متجاوزی از اول روی پیشانیشان چیزی نوشته نشده بود. پیشانی من هم که خالیست.
خودکشی یکی از پدیده های نسبتا شایع عصر جدید است. من همیشه سعی می کنم برای پیش گیری از وقوع آن در خودم و دیگران تلاش کنم.
هر وقت کسی چیزی از من می خواهد، چه انجام دادن کاری یا هر چیز دیگری، قبل دادن پاسخ نه به این فکر می کنم که اگر فردا خبر خودکشی این فرد به من برسد، آیا به خاطر جواب نه خود عذاب وجدان می گیرم؟ و اگر فکر کنم عذاب وجدان خواهم گرفت، نه نخواهم گفت. شاید من آخرین نفری باشم که دخترک کبریت فروش از او درخواست خرید کبریت کرده است؛ شاید آخرین امید باشم.
یک درخواست رد نشده.
اولین کاری که برای جلوگیری از خودکشی درباره خودم انجام می دهم، مطرح کردن صریح درخواست هایم است. تقریبا هرکسی می داند بعد خبر خودکشی من دقیقا به خاطر چه چیزهایی عذاب وجدان بگیرد. حتی با عبارات بسیار نچسبی مانند: لطفا به من محبت/توجه کن.
دومین کار انجام آزمایش های فکری در مورد موقعیت های خودکشی است. مثلا خود را در موقعیت یک شکست عشقی تصور می کنم یا بعد از ورشکستگی. سپس در مورد خودکشی و جوانبش فکر می کنم. امیدوارم با این کار در موقعیت های واقعی آمادگی بیشتری داشته باشم.
سوم سالم نگه داشتن بدنم است.احتمال خودکشی در یک شکست خورده ی عشقی با روده ی یبس بیشتر از همین مورد با دستگاه گوارشی سالم است. وضعیت بدن انسان بر روی شرایط روانی و همین طور تصمیم گیری ها تاثیر می گزارد. علاوه بر یبوست می توان به خواب بد یا ناکافی هم اشاره کرد.
